3 RUGPIJN

Rugpijn

‘Geen brein, geen pijn!’

Waar komt de pijn vandaan?

Pijnpatiënten zijn vaak ten einde raad, hebben diverse artsen en specialisten geraadpleegd en gehoord dat de oorzaak van hun pijn niet gevonden kan worden. De boodschap is: "Wij kunnen niets vinden. U moet er maar mee leren leven." Hier kan de patiënt vaak niks mee. De patiënt gaat met de pijn naar huis en blijft onzeker en angstig over de oorzaak van pijnklachten. Het gevolg is vaak dat de patiënt op zoek blijft naar antwoorden op vragen zoals: "Wat is er met mij aan de hand? Waar komt de pijn vandaan?" De patiënt weet niet wáár hij eigenlijk mee moet leren leven en begrijpt zijn pijn niet. 

Dat is jammer, omdat we momenteel veel meer weten over de werking van het pijn verwerkingssysteem dan twintig jaar geleden.

Acute pijn

Het scheuren van je enkelbanden kun je vergelijken met het slaan van een hamer op je vinger.
 
Bij deze klacht bestaat er een direct verband tussen de opgetreden schade en de pijn. Dit is acute pijn.

Chronische rugpijn is niet vergelijkbaar met het het scheuren van je enkelbanden!

Chronische rugpijn

 Rugpijn begint vaak met een acute pijnklacht maar kan na verloop van tijd overgaan in een chronische pijnklacht. Een chronische pijnklacht betekent alleen dat de pijnklachten langer dan twaalf weken aanwezig zijn en zegt niets over de mogelijkheid tot herstel. Ook chronische pijnklachten kunnen volledig herstellen. 

Bij het scheuren van je enkelbanden houden mensen een aantal weken rust en bouwen vervolgens hun activiteiten op geleide van de pijn op. Na twaalf weken kan men over het algemeen de enkel weer normaal belasten en is het probleem verholpen. 

Bij lage rugklachten loopt het herstelproces soms anders. Door bijvoorbeeld angst, onzekerheid en/of onvoldoende inzicht zijn mensen niet in staat om op geleide van hun pijnklachten rustig op te bouwen zoals na het scheuren van de enkelbanden.

Belastend of niet?

Bij rugpijn heeft men over het algemeen onvoldoende inzicht in wat niet belastend is en wat wél belastend is voor de rug.

Het gevolg is dat men vaak onbewust de voor de rug belastende activiteiten te lang uitvoert en de niet-belastende activiteiten te weinig doet.

Vaak gaan mensen met lage rugpijn te lang achtereen zitten en staan, hetgeen het meest belastend is voor de lage rug. Hierdoor vergeet men de minder belastende activiteiten zoals: afwisselen van houding, traplopen, lichte dingen tillen en liggen uit te voeren.

Het gevolg is dat de rug verkeerd belast wordt waardoor de belastbaarheid/conditie van de rug afneemt en de pijnklachten toenemen. 

Deze vicieuze cirkel resulteert uiteindelijk in chronische lage rugpijn.

Een metafoor voor chronische rugpijn:

Mijn huisarts gaf mij een artikel waarin beschreven staat hoe het mogelijk is dat je een lagere pijndrempel krijgt. In dit artikel werd een vergelijking gemaakt met een inbrekersalarm. Een goed werkend alarmsysteem gaat af als er een inbreker is. In het lichaam is dat eigenlijk ook zo: wanneer je pijn voelt, is er iets mis. Maar als een inbrekersalarm de hele tijd afgaat, zonder dat er wordt ingebroken, is er iets mis met het alarmsysteem. Dat is dan verkeerd afgesteld, het is overgevoelig geworden. 

Wanneer dit met het pijnsysteem in ons lichaam gebeurt, spreken we van sensitisatie. ‘Sense’ = gevoel. Sensitisatie = toename van gevoeligheid van het zenuwstelsel. 

In het geval van chronische rugklachten speelt sensitisatie vaak een grote rol.
‘Pijn zit tussen de oren´
Chronische pijn is niet ‘psychisch’. Evengoed is chronische pijn ook niet (alleen) lichamelijk. De waarheid ligt ergens in het midden.
Volgend hoofdstuk Graded activity
Share by: